Sposób żywienia siatkarek grających w dywizji I NCAA
W swoich wcześniejszych artykułach przedstawiłem wyniki dwóch badań, dotyczących żywienia siatkarek grających w dywizji I NCAA (1, 2). W tym artykule przedstawię wyniki nowego badania, w którym obok sposobu żywienia oceniono również poziom wiedzy z zakresu żywienia w sporcie u 14 siatkarek grających w dywizji I NCAA (3).
Zdjęcie: 123rf.com
Średnie spożycie energii u badanych siatkarek wynosiło 24,7 kcal/kg masy ciała/dzień i było niższe od zalecanego przez American College of Sports Medicine (ACSM): 37–41 kcal/kg masy ciała/dzień. Badane siatkarki spożywały również niższe od zalecanych przez ACSM ilości węglowodanów: 2,9 vs. 6–10 g/kg masy ciała/dzień. Średnie spożycie białka u badanych siatkarek wynosiło 1,3 g/kg masy ciała/dzień i mieściło się w zalecanym przez ACSM przedziale: 1,2–1,7 g/kg masy ciała/dzień. Średnie spożycie tłuszczów u badanych siatkarek wynosiło 0,9 g/kg masy ciała/dzień.
Ponadto badane siatkarki spożywały średnio 673 mg wapnia/dzień, podczas gdy zalecane spożycie tego pierwiastka dla kobiet w wieku 19-30 lat wynosi 1000 mg/dzień.
Do oceny poziomu wiedzy z zakresu żywienia w sporcie w omawianym badaniu posłużył kwestionariusz Nutrition for Sports Knowledge Questionnaire (NSKQ). W przypadku tego kwestionariusza punktacja w przedziałach: 0-49%, 50-64%, 65-75% i >75%, wskazuje odpowiednio na słaby, średni, dobry i doskonały poziom wiedzy z zakresu żywienia w sporcie. W badanej grupie siatkarek średnia punktacja wynosiła 45,4%.
Można przypuszczać, że spożycie żywności w omawianym badaniu było niedoszacowane i/lub badane siatkarki w czasie trwania badania spożywały mniejsze ilości żywności niż zwykle, gdyż średnie BMI badanych siatkarek wynosiło 24,1 kg/m2. Niemniej jednak w innych badaniach, włączając badania przeprowadzone w Polsce spożycie energii i węglowodanów u siatkarek było również niższe od zalecanego (1, 2, 4).
Niedostateczne spożycie energii oraz niektórych makro- i mikroskładników może przyczyniać się do zmniejszenia zdolności wysiłkowych u siatkarek a także mieć konsekwencje zdrowotne, takie jak zaburzenia miesiączkowania.
Czołowe kluby ligi włoskiej, takie jak Cucine Lube Civitanova i Modena Volley mają dietetyków sportowych w swoich sztabach szkoleniowych. Większość klubów siatkarskich nie ma jednak dietetyków sportowych w swoich sztabach szkoleniowych. Brak dietetyków sportowych w sztabach szkoleniowych klubów siatkarskich prawdopodobnie jest głównym czynnikiem sprawiającym, że znaczna część siatkarek i siatkarzy nie wykorzystuje szeregu wskazówek płynących z aktualnych publikacji naukowych dotyczących żywienia w sporcie, o czym szerzej napisałem w jednym ze swoich poprzednich artykułów: „5 częstych błędów żywieniowych popełnianych przez siatkarki i siatkarzy”.
Jeśli interesuje Cię współpraca indywidualna on-line, wybierz odpowiednią dla siebie zakładkę: Współpraca – Osoby ćwiczące rekreacyjnie lub Współpraca – Sportowcy.
Źródła:
1) Valliant i wsp. 2012. Nutrition education by a registered dietitian improves dietary intake and nutrition knowledge of a NCAA female volleyball team. Nutrients. 4:506-16.
2) Toohey i wsp. 2018. Effects of Probiotic (Bacillus subtilis) Supplementation During Offseason Resistance Training in Female Division I Athletes. J Strength Cond Res. Jun 26.
3) Danh i wsp. 2020. Assessment of Dietary Intake, Body Composition and Sports Nutrition Knowledge of NCAA Division I Female Collegiate Volleyball Players. Curr Dev Nutr. 4(Suppl 2): 1751 (wpis oparty jedynie na informacjach zawartych w streszczeniu).
4) Zapolska i wsp. 2014. Assessment of nutrition, supplementation and body composition parameters on the example of professional volleyball players. Rocz Panstw Zakl Hig. 65:235-42.
udostępnij: